آخرین باری که احساس شرمندگی کرده ایم کی بوده است؟ دلیل این احساس چه بوده و چه عوامل در شکل گیری این احساس نقش داشته است؟ شاید کمتر به این سوالات فکر می کنیم و در لحظه ای که این احساس ناخوشایند به سراغمان می آید دست و پای خود را گم می کنیم.
چرا احساس شرمندگی می کنیم؟
این احساس می تواند ناشی از این باشد که اشتباهی مرتکب شده ایم و نگرانیم که عکس العمل دیگران نسبت به ما چه خواهد بود یعنی در حقیقت می ترسیم، ترس از اینکه دیگران چه قضاوتی درباره ما می کنند و چگونه با ما رفتار می کنند. شاید با خود می گوییم که باید بیشتر حواسمان را جمع می کردیم و الان هم که اشتباه کردیم این استرس و نگرانی طبیعی است.
چی شد که این اتفاق افتاد؟ حالا چکار کنیم؟
قبل از اینکه اشتباهی صورت بگیرید باید با دقت و حساسیت بیشتری عمل کنیم تا از بوجود آمدن اشتباه تا جایی که امکان دارد جلوگیری کنیم اما وقتی اشتباهی صورت گرفت بهترین کار این است که بپذیریم که اشتباه بخشی از ذات انسان ها است و همه انسان ها در زندگی اشتباه می کنند. پذیرش و دانستن این موضوع باعث می شود که ترس بر ما غلبه نکند و بتوانیم در این شرایط تصمیم درستی بگیریم. ترس باعث می شود که آن اشتباه را بیش از اندازه بزرگ کنیم و ترس اجازه نمی دهد که در این موقعیت بتوانیم چاره ای بیندیشیم .
در حقیقت در هنگام ترس این ما هستیم که دیگران را قضاوت می کنیم، رئیسم من را اخراج می کند، دوستم دیگر جواب سلامم را هم نمی دهد، وای همسرم … .
شرمندگی باعث می شود که خودمان را فراموش کنیم و به شخصی تبدیل شویم که دیگران می خواهند
امیدوارم همه انسان ها این احساس را کمتر در زندگی خود تجربه کنند اما احساس شرمندگی به هر دلیلی بخشی از زندگی است. در این شرایط سخت، ابتدا بپذیریم، توکل کنیم و بعد با آرامش بهترین کاری را که می توانیم انجام دهیم.
درود بر شما
به نظر من موضوع شرم یک نوع قضاوت هوشمندانه در خودمان است اینگونه که وجدان آگاه و بیدار به عنوان قاضی و رییس هیات منصفه دفاعیات خود را می‌شنود در صورتیکه مقبول واقع نشد به سیستم عصبی بدن دستور شرمساری می‌دهد اینکه انسان از چیزی شرمگین می‌شود شاید بیشتر یک واکنش درونی باشد تا یک ترس بیرونی چون میدانیم عقل استاد سر باز زدن است انرا انکار می‌کند به بهانه تراشی . و اما در مورد انجام اشتباه کاملا با شما موافقم نخست به دلیل اینکه اصلا نمیدونیم معیار و مبنای اشتباه چیست دوم هر کس ممکن است طبق سلیقه خود در مورد یک حرکت اشتباه مشترک نظر بدهند
هر روز متنهای شما را میخوانم و از خواندن آنها لذت میبرم و همچنین از راهنمایی های جناب عالی و راه کارهایتان استفاده میکنم مثلا در دو خط پایانی همین متن ، کاملا درست و بجا فرمودید اشتباه اتفاق می افتد خوب اول توکل می‌کنیم تا دلمان قرص شود سپس با آرامش سعی در رفع و رجوع آن می‌کنیم شرمساریم از عمل خود ولی دنیا که آخر نشده
بسیار سپاس از نگارنده محترم و همچنین گروه کوشا و پر تلاش شادی افزا
درود بر شما
نظرات ارزشمند شما برای تیم شادی افزا بسیار قیمتی است . واقعا چند روزی که حضور شما بزرگوار را در کنار خود نداشتیم نگران و کمی شرمسار بودیم که نکند کار اشتباهی از ما سر زده که دیگر لیاقت نوشته های پر مهر شما را نداریم و امروز دوباره شادمانی تیم شادی افزا دوچندان شد . حضور شما و نظرات شما برای ما بسیار انرژی بخش و شادی افزا است و امیدوارم همچنان لایق این همه مهر و محبت شما باشیم .
با سپاس فراوان
درود بر دوستان عزیزم
من هر روز با اشتیاق زیاد متنهای شما و تمام اتفاقات شادی افزا را دنبال میکنم و برای من همراهی شما باعث افتخار است زبان از بیان احساسم قاصر است بسنده میکنم به شعری از جناب مولانا
اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند و من دانم و دل داند و من
خاک من گل شود و گل شکفد از گل من
تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من
( در شعر کلمه شادی افزا را جایگزین «تو » بفرمایید ?)
باز هم سپاس از شما