طبیعت و پیاده روی مسیر رسیدن به شادی را هموار می کند

همه ما می دانیم دور بودن از هیاهوی شهر و دل سپردن به طبیعت چقدر آرامش بخش است. طبیعت و  پیاده روی می تواند مسیر رسیدن به شادی را هموار کند اما اگر به همین موضوعات ساده بیشتر دقت کنیم متوجه می شویم که بسیاری از ما اصول و قوانین لازم را رعایت نمی کنیم و نهایتا نتیجه کار برایمان رضایت بخش نیست.

اصول و قوانین رسیدن به شادی

در این مطلب می خواهیم با هم طبیعت و پیاده روی را با دقت بیشتری بررسی کنیم و ببینیم که چقدر با چیزهای دم دستی می توانیم به شادی نزدیک و نزدیک تر شویم و فقط لازمه آن رعایت قوانین و اصول کار است. آشتی کردن با طبیعت یعنی دور شدن از هر گونه اخبار و آلودگی های شهری. طبیعت یعنی گوش سپردن به صدای پای آب و صدای پرندگان. طبیعت یعنی تماشای گذر نسیم بر روی برگ های درختان. این طبیعت زیبا می تواند جنگل های دست نخورده ایران زمین باشد یا همان پارک کوچک نزدیک محل سکونتمان.

اگر قرار است در طبیعت با دوستانمان درباره مسائل اقتصادی و سیاسی روز صحبت کنیم همان بهتر که در خانه بمانیم. اگر قرار است به جای تماشای معجزه طبیعت تیشه بر ریشه طبیعت بزنیم و با دستان خود ذره ذره جان طبیعت را بگیریم همان بهتر که در شهری شلوغ میان این همه قیل و قال گم شویم. طبیعت یعنی تجدید قوای ذهن و ذهنی که در طبیعت انرژی دوباره بگیرد بهتر می تواند فرق مهم را از غیر مهم، ضروری را از غیرضروری تشخیص دهد و در زندگی به کار گیرد.

قوانین پیاده روی

پیاده روی هم اصول و قوانین خاص خود را دارد که اکثر ما این قوانین را رعایت نمی کنیم. در روز سعی کنیم زمان مشخصی را به پیاده روی اختصاص دهیم و تا جایی که ممکن است موبایل را همراه خود نبریم یا تلفن همراه خود را در زمان کوتاه پیاده روی خاموش کنیم. محل آرام تری از شهر را برای پیاده روی انتخاب کنیم. تمرکز خود را روی صدا طبیعت و پرندگان بگذاریم تا شلوغی شهر. مواظب چشم هایمان باشیم که روی هر چیزی تمرکز نکند و فقط زیبایی های پروردگار را ببینیم. الهاماتی که از دنیای زیبای پیرامون خود دریافت می کنیم را می توانیم در یک دفترچه کوچک به طور خلاصه یادداشت کنیم. پیاده روی را فقط برای سلامتی نخواهیم بلکه به خود بگوییم که من به ذهنی باز و خلاق تر بعد از پیاده روی نیاز دارم.