چه اتفاقی در مغز انسان های خوش بین می افتد که تمایل دارند روی خوش بینی متعصب باشند؟ در مغز انسان های بدبین چه می گذرد که فقط نیمه خالی لیوان را می بینند و گاهی حتی روی این بدبینی پافشاری می کنند و اعتقاد دارند که بدبینی آن ها را در مقابل ناامیدی های بی شمار زندگی محافظت می کند.
مغز انسان های خوش بین و بدبین
دو ناحیه در مغز به نام های آمیگدالا(amygdala) و RACC مسئول ایجاد تعصب خوش بینی هستند. آمیگدالا مسئول احساس ترس است و عواطف را پردازش می کند. RACC مسئول کاهش ترس و استرس ایجاد شده در آمیگدالا است و احساسات و انگیزه را تعدیل می کند. ارتباط قوی بین این دو ناحیه باعث می شود به واقعیت خوش بین تر باشیم و برعکس در انسان های بدبین ارتباط بین این دو ناحیه مغز ضعیف است و اگر این ارتباط بیش از حد سست شود نتیجه ای جز افسردگی ندارد.
اعتدال رمز خوشبختی است
همه چیز در کلمه اعتدال خلاصه می شود یعنی نه شوری شور و نه بی نمکی. بدون شک انسان های خوش بین می توانند بسیار موفق تر و شادتر از انسان های بدبین باشند و راه و مسیر زندگی برای این انسان ها بسیار لذت بخش تر است اما مسئله از وقتی آغاز می شود که این اعتدال را رعایت نکنیم و انقدر روی خوش بینی های خود پافشاری می کنیم و متعصب می شویم که مغز دیگر فاصله بین نقطه شروع و پایان را احساس نمی کند یعنی مغز دیگر نمی تواند تشخیص دهد که در کجای مسیر موفقیت ایستاده ایم، آیا موفق شده ایم و به مقصد رسیده ایم یا در حال تلاش کردن برای رسیدن به موفقیت هستیم یا حتی در شروع کار هستیم و فقط انگیزه لازم را برای رسیدن به هدف خود را داریم و هنوز هیچ اقدامی انجام نداده ایم.(برای دو ناحیه آمیگدالا و RACC فرقی نمی کند که ما در حال تجربه کردن یک اتفاق هستیم یا فقط آن اتفاق را تصور می کنیم و در هر دو صورت رفتارهای یکسانی از خود نشان می دهند) وقتی مغز بین این سه راهی قرار گیرد گیج می شود و این می تواند همان توهم خوشبختی و خوش بینی باشد که فقط یک تصویر پوچ و توخالی زیبا داریم نه یک واقعیت جذاب و دلچسب.
