شخصیت متفکر و حسی ذهن کی و چگونه تصمیم می گیرند؟

با شخصیت اول ذهن(حسی و اتوماتیک) و شخصیت متفکر و دوم ذهن(خودآگاه) آشنا شدیم، اما چرا ابتدا برای حل مسائل شخصیت اول ذهن فعال می شود؟ دلیل آن این است که ذهن ما ذاتا تنبل است و در خیلی از مواقع که احساس می کنیم مسئله ساده است اصلا شخصیت دوم مغز فعال نمی شود و در بسیاری از مواقع شخصیت اول کنترل امور را به دست می گیرد و چون حسی عمل می کند گول می خورد و اشتباه تصمیم می گیرد و فقط در مواردی شخصیت اول ذهن به شخصیت دوم اطلاع می دهد که متوجه می شود که مسئله سخت است و نیاز است که شخصیت دوم وارد عمل شود و عمیق تر مسئله را بررسی کند.

چه موقع شخصیت متفکر مغز وارد میدان می شود؟

برای مثال تصور کنید که قیمت یک خودکار و یک تراش ۸۰ تومان است و قیمت تراش ۵۰ تومان گران تر از خودکار است، در این حالت قیمت خودکار چقدر است؟ در لحظه اول سریعا شخصیت اول و احساسی مغز عکس العمل نشان می دهد و می گوید ۳۰ تومان، قیمت خودکار ۳۰ تومان است، اما وقتی متوجه می شود که مسئله به این سادگی هم نیست و گول خورده است شخصیت دوم و متفکر مغز را خبر می کند و حالا شخصیت دوم است که عمیق تر مسئله را بررسی می کند و اعلام می کند که قیمت خودکار ۱۵ تومان است.

بسیاری از رفتارهای ما تحت کنترل شخصیت خودآگاه ذهن نیست

مجددا شخصیت حسی ذهن با عجله وارد می شود و طرز فکر و رفتارمان را کنترل می کند و فرایندی را دنبال می کند به نام فرایند “پر کردن” . برای مثال سعی کنیم در همین لحظه اولین کلمه سه حرفی که به ذهنمان می آید را یادداشت کنیم، کلمه سه حرفی که حرف دوم آن “ر” است. ….. : برف، آرد، بره، درد، خرج و… . شاید پذیرش آن کمی سخت باشد اما طبق قانون کمترین تلاش (The Law of Least Effort) در مرحله اول شخصیت حسی ذهن با کمترین انرژی تصمیم می گیرد و چون سریع و حسی تصمیم می گیرد پس بستگی دارد ما در چه شرایط و موقعیتی قرار داریم تا نسبت به شرایط و موقعیت الان ما، اولین کلمه در سریع ترین زمان ساخته شود. اگر الان گرسنه هستیم، اگر سردمان است و… .  متاسفانه این موضوع فقط در پر کردن کلمات نیست، ذهن ما در بسیاری از مواقع سریع قضاوت می کند و سریع پر می کنیم شخصیت افراد را با اینکه کمترین اطلاعات را داریم و حتی بعضی مواقع سریعا شخصی را تایید می کنیم چون با چند برخورد ساده ای که با آن شخص داشتیم رفتارش مورد تایید ما بوده است.

در زندگی بررسی کنیم چقدر برای خودمان و دیگران اجازه داده ایم شخصیت حسی، عجول و اتوماتیک ذهنمان تصمیم بگیرد؟ چقدر در آینده بخاطر همین تصمیمات سریع پشیمان شده ایم و چاره ای جز غصه خوردن نداشتیم؟ گاهی فقط لازم است که بدانیم و با تشخیص ساده و درست، مسیر زندگی را به سمت شادی و خوشبختی هدایت کنیم.