ابتدا از یکی از دوستانم صمیمانه تشکر می کنم که باعث شد به فکر فرو بروم و این مطلب را بنویسم که البته این نظر کاملا شخصی من است و خوشحال می شوم در پایین همین مطلب نظر شما خوانندگان عزیز را هم بخوانم. به نظر من هنوز دغدغه های کوچک زندگی که هر روز با آن درگیر هستیم را برطرف نکرده ایم و اگر الان به فکر نجات دلفین ها باشیم کمی زود است، یه جورایی پله پله یا آسیاب به نوبت.
با حل دغدغه های کوچک به نجات دلفین ها می رویم
همین مسئله خشکاله ها که هر روز می توانیم در زندگی رعایت کنیم ولی شاید بسیاری از ما انجام نمی دهیم تا چه اندازه می تواند جان بسیاری از موجودات را نجات دهد؟ ابتدا باید کمتر زباله تولید کنیم تا زباله ای نباشد که نهایتا به دریا و اقیانوس ها سرازیر شود و جان بسیاری از موجودات از جمله دلفین ها را بگیرد و بعد عذاب وجدان بگیریم که چرا دلفاریوم رفتیم و از تماشای این موجودات دوست داشتی لذت بردیم.
جهانی را تصور کنیم که فقط ۱۰ درصد انسان ها زباله های خود را به نصف کاهش دهند ( با راه حل های بازیافت اصولی، تولید خشکاله و …). ما انسان ها حتی وظیفه ترویج و آموزش هم داریم، نداریم؟
منطقی نیست که کرونا برای نجات جان زمین و میلیون ها موجود زنده دیگر آمد؟ منطقی نیست که پروردگار به دلیل عشقی که به زمین و مخلوقات خود دارد بیماری مثل کرونا را به زمین و زمینی ها هدیه داد تا از آسیب های بیشتر و جبران ناپذیر این بشر دو پا به عنوان اشرف مخلوقات جلوگیری کند؟
آجرهای این ساختمان نیاز دارد که از پی صاف روی هم چیده شود و به آسمان برود و در قله این ساختمان حتما به باغ وحش، به تماشای نمایش دلفین ها و … نمی رویم.
” اینجا زمین است مظلوم شهر آفرینش آری همین است”
در حال حاضر ترویج افکار محیط زیستی و انجام کارهای لازم از هر چیز دیگر ضروری تر است، چون حال زمین اصلا خوب نیست.
سپاس برای دغدغه مند بودنتان☘️
درود بر شما
بدون شک یک دست صدا نخواهد داشت و نیاز است که همه ما این امر را وظیفه خود بدانیم و در این راه کوشا باشیم. حال زمین خوب خواهد شد، اگر بخواهیم.
سپاس فراوان
درود بر شما
ازدیاد جمعیت ، گسترش شهرها ، جنگل زدایی ، انتقال مسیر رودها ، وجود سدهای عظیم ، گرم شدن کره زمین و …. اینها همه مسایل کلانی هستند که میدانیم در از بین بردن کره زمین نقش اساسی دارند و حل این مسایل نیاز به اهمیت در سطوح بالای جهانی دارد و حل آن به دست ما همان مثال سنگ بزرگ است که قاعدتا نشانه نزدن است ، بسیار موافق با نظرات و متن زیبای شما هستم و این را عرض میکنم ، چرا از شنبه ؟ از همین حالا تصمیم بگیریم که به وقتی میوه فروشی رفتیم تمام میوه ها را داخل یک نایلون بگذاریم و برای هر خرید یک نایلون یا کیسه پلاستیکی استفاده نکنیم یا حتی المقدور سبد با خودمان ببریم یا برای خرید نان با خودمان سفره پارچه ای ببریم ، همینقدر هم بتوانیم سهم خود را در کم کردن پلاستیک درست انجام دهیم کافیست ( هر نایلون عمری حدود دو هزار سال دارد ). هزاران راه دیگر هم وجود دارد که آنها پیش کش در مرحله اول از شعار به عمل و از نگرش کلان نشدنی به حداقل فکر کنیم . بسیار سپاسگزارم از نگارنده ارجمند و دغدغه مند و سپاس از گروه محترم شادی افزا ، تندرست و شاد باشید
درود بر شما
آری همین کارهای کوچک جان تازه ای می بخشد به زمین و همه موجودات. تئوری این موضوعات قشنگ است اما در عمل چقدر مرد میدان هستیم؟
سپاس فراوان