باورهای ما می تواند درست یا غلط باشند اما مهم این است که باورهای ما چقدر به خواسته های ما نزدیک یا دور است و در حقیقت باید باورهای دور کننده زندگی خودمان را پیدا کنیم و این باورهایی که ما را به خواسته هایمان نزدیک می کنند ما را به موفقیت و شادی خواهند رساند.
دسته بندی باورهای دور کننده
اجازه دهید یکبار دیگر باور را تعریف کنیم: باور چیزی است که مغز ما انتخاب می کند که آن را درست بداند. باور ما می تواند درست باشد، می تواند غلط باشد، می تواند نیمه درست یا نیمه غلط باشد و مهم این است که ما چی چیزی را انتخاب می کنیم که آن را درست بدانیم. به کمک این تعریف باورهایی که ما را از خواسته هایمان دور می کنند را به چهار دسته: نمی توانم، نمی شود، نمی خواهم و نمی گذارند تقسیم می کنیم.
نمی توانم یعنی ممکن است یک عده دیگری بتوانند اما من نمی توانم.
نمی شود یعنی در شرایط حال حاضر برای من نمی شود.
نمی خواهم یعنی به طور کلی نمی خواهم و هیچ مسئولیتی را نمی پذیرم.
نمی گذارند یعنی ترجیح می دهم تقصیرات را گردن دیگران بیندازم و خودم را به اصطلاح آزاد کنم.
همه این ها باورهای ما هستند که می توانند درست یا غلط باشند و چیزی که اهمیت دارد باورهای نزدیک کننده و دور کننده به خواسته های ما است.
برای مثال: شوهر من نمی گذارد در اینستاگرام تصویر خودم را نمایش دهم، باور دور کنند می گوید: خوب نمی گذارد پس نمی شود دیگر و من بی خیال تولید محتوا در اینستاگرام می شوم. ولی باور نزدیک کننده دنبال راه حل است که آیا می شود مثلا بدون اینکه چهره ام نمایش داده شود تولید محتوا ویدیویی در اینستاگرام داشته باشم یا از محتواهای دیگر مانند محتواهای متنی یا گرافیکی استفاده کنم. مغز ما کدام را درست می داند؟ و این انتخاب می شود باور ما. تحریم ها، مشکلات همیشه هستند و مخرب هم هستند اما باورهای ما است که راهی پیدا می کنیم یا کاری نمی کنیم و ناامید می شویم.
مسئولیت کارهای امروزمان را بپذیریم
بسیاری از چیزها تحت کنترل ما نبوده و نیست ولی خیلی از چیزها تحت کنترل ما است و بهتر است تمرکزمان را بگذاریم روی چیزهایی که تحت کنترل ما است و مسئولیت امروزمان را بپذیریم.
مسئولیت در این اوضاع اقتصادی را بپذیریم یعنی اگر نمی دانیم چگونه در این تورم راحت زندگی کنیم باید یاد بگیریم.
مسئولیت پذیر بودن این نیست که ما مسئول اشتباهات پدر و مادر یا مسئول اوضاع اقتصادی کشور هستیم، مسئولیت پذیری یعنی در هر شرایطی ما مسئول تصمیم ها، اقدام ها و رفتارهای خودمان هستیم.
به جای قربانی بودن، سازنده فکر کنیم، یعنی به جای مشکل به اقدام فکر کنیم. به جای اینکه به شکست ها فکر کنیم، ببینیم چی یاد گرفته ایم و به جای نمی شود بگوییم چطوری می شود.
اما یادمان باشد یکی از باورهای خطرناک و نابود کننده باید است. برای داشتن یک زندگی شاد و موفق و شیرین سعی کنیم تا جایی که می توانیم این کلمه را یعنی کلمه باید را حذف کنیم.
من سعی می کنم و نهایت تلاش خودم را می کنم که بهترین خودم باشم
