بسیاری از انسان ها دوست دارند در هر کاری اول شوند یا به عبارتی برنده میدان باشند اما زندگی همیشه میدان مسابقه نیست که اول شدن یک امتیاز بزرگ محسوب شود . اگر همیشه زندگی را یک مسابقه در نظر بگیریم و تلاش کنیم که همیشه اول باشیم چه اتفاقی می افتد ؟ گاهی وقت ها این باعث می شود خودمان را فراموش کنیم و آنطور که خودمان دوست داریم زندگی نکنیم ، اینطور نیست ؟
بهترین خودت باش
حال اگر تمایل داریم که همیشه اول شویم و دوم بودن اصلا توی کَت ما نمی رود پس سعی کنیم همیشه اول خودمان باشیم و با خودمان مسابقه دهیم . تلاش کنیم امروز مقداری هر چقدر کوچک از دیروز خودمان بهتر باشیم و فردا و فرداهای دیگر هم به همین صورت . بعد از مدت کوتاهی چه اتفاقی می افتد ؟ تصور کنید این تغییرات کوچک در زمان نه چندان طولانی چقدر ما را برنده بودن نزدیک می کند ، برنده بودن واقعی ، برنده خودمان .
در این مسابقه ای که خودمان برای خودمان راه انداختیم همیشه اولین بودن ، بهترین بودن است .
این را اولین بار از دوست نازنینی شنیدم کم کم به شعاری برای زندگیم بدل گشت بهترین خودت باش . آری یک دلیل آن بود که شما به آن اشاره کردید از منظر دیگر این موضوع اینگونه است که ممکن است کسی که با آن در مقام مقایسه هستیم اصلا راه اشتباهی می‌رود و ما را ترغیب به آن اشتباه می‌کند ، انسان فقط در برابر اعمالی که خود انجام می‌دهد پاسخگوست باید جواب کارهایش را بدهد پس هر کسی باید با خودش قیاس شود هرکسی به لحاظ شرایط فیزیکی اجتماعی اقتصادی در جایگاه متفاوتی قرار دارد که نباید با دیگری قیاس شود به عبارت دیگر نسخه هر کس فقط برای خودش افاقه می‌کند پس بین خودت و خودت باید قیاس کنی و بهترین چیزی که می‌توانی باید باشی بهترین خودت
ممنون از نگارنده محترم تندرست و شاد باشید
از توضیحات کامل شما سپاسگزارم . موفق و پیروز باشید .