امروز تولد یکی از دوستان است و این جمله را بر روی عکس نوشته اینستاگرام این دوستمان نوشتیم : زندگی زیباست تماشاییست ، تو هستی و همین کافیست .
دارم با خودم فکر می کنم واقعا هم همین است و هر کدام از ماها برای این دنیا کافی و لازم هستیم و هر کداممان به یک شکلی برای این دنیا داریم نقش آفرینی می کنیم حالا یکی پررنگ تر و یکی کمرنگ تر و همه لازم هستند.
یک نفر با تلاش بیشتر به جایگاه بهتری می رسد و یک نفر تلاش کمتری می کند و … ، چه کسی جای دیگری را تنگ کرده است ؟ ظاهرا باید بودن یا نبودن افراد برای جایگاه هر شخص دیگری بی تاثیر باشد یا ؟ چیزی عجیبی است نه ؟ بارها همه ما با این موضوع برخورد کرده ایم که حتی یک نفر تلاش می کند جایگاه کسی را پایین بیاورد تا خودش در آن جایگاه بنشیند.
حس قشنگی نیست که انسان ها با نابود کردن یکدیگر به موفقیت برسند ، این یک رقابت نیست یا حداقل یک رقابت سالم نیست ، شاید به ظاهر در پایان این داستان یک نفر به موفقیت برسد و به اصطلاح پیروز این میدان باشد ولی … ؟!
پس آرامش این ماجرا کجاست ؟ چه زیبایی در این داستان نهفته است ؟ چه کسی فرد شادتری در این میدان است ؟ بیایید بپذیریم و باور کنیم جایگاه هر کدام از ماها برای خودمان ارزشمند است ، برای یک جامعه ، برای یک کشور ، برای یک دنیا ارزشمند است و باور کنیم هیچ کس جای دیگری را تنگ نکرده است و حس کنیم با تمام وجود که زندگی زیباست تماشاییست ، تو هستی و همین کافیست.
