برای شکوفایی خود برترمان ابتدا لازم است مراقب خودمان باشیم و بعد دیگران، ابتدا لازم است با خودمان دوست باشیم و بعد با دیگران معاشرت کنیم. به قول جان دان (John Donne) شاعر انگلیسی : ” هیچ انسانی جزیره نیست” یعنی معاشرت برای زندگی لازم و ضروری است اما وجود ما نیازمند است پر شود از توجه به خودمان، دوست داشتن خودمان، مراقبت از خودمان و بعد با انرژی و عشق می توانیم لبریز خودمان را به دیگران هدیه دهیم و به اشتراک بگذاریم.
راهکارهایی برای شکوفایی خود برترمان
انسان موجودی اجتماعی است و نیازمند کمک دیگران است، نیازمند هم صحبت و همراه است. آرامشی که در بخشیدن، کمک کردن، همراه بودن با شخص دیگری است شاید در هیچ چیز دیگری نباشد اما این اشتباهی بود که من بارها تکرار کردم و در این مدت همه گیری کرونا به خوبی متوجه اشتباه خودم شدم. کرونا یک بیماری ویروسی و قابل انتقال از شخصی به شخص دیگر است یعنی ابتدا باید مراقب خودمان باشیم تا آسیبی به دیگران وارد نشود و با فرض اینکه کرونا فقط به خود ما آسیب می زد و به شخص دیگری انتقال داده نمی شد باز هم به واسطه بیماری ما، ده ها نفر نگران و ناراحت و گرفتار می شدند تا ما هر چه زودتر سلامت خود را به دست بیاوریم.
سلامتی هم مثل شادی، مثل بخشش، مثل دوست داشتن و بسیاری از صفات خوب دیگر لازم است که از آن ها لبریز شویم تا بتوانیم به معنای واقعی به دیگران هدیه دهیم.
انتظارات غیر واقعی از یکدیگر نداشته باشیم
اکنون لبریزیم از صفات خوب خودمان و توانستیم ارتباط خوبی با دیگران برقرار کنیم اما ماندگاری این ارتباط ها، این دوستی ها، این معاشرت ها بسیار مهم است.
زندگی واقعی یک رویا، افسانه یا یک فیلم عاشقانه نیست. زندگی هیچ وقت ایده آل ما نبوده و نخواهد بود و ما هستیم که با پذیرش این موضوع برای شکوفایی خود برترمان تلاش می کنیم. برای معاشرت ها، دوستی ها و ارتباطات خود توقع غیر منطقی و واقعی نداشته باشیم. اصلا سعی کنیم تا جایی که می توانیم از دیگران توقع نداشته باشیم حالا چه همسر و شریک زندگیمان و چه هر شخص دیگری. زندگی بالا و پایین بسیار دارد و باید بپذیریم و سعی کنیم کنترل اوضاع را به دست خود برترمان بدهیم.
درود بر شما
اگر زندگی را رودخانه در نظر بگیریم برای آنکه از آن بتوانیم به راحتی عبور کنیم بهتر است از عمق و شدت جریان رودخانه اطلاع داشته باشیم و حالا اگر بخواهیم کسی را از این رودخانه عبور دهیم اول باید خودمان از آن عبور کنیم و بعد کسی را که برایمان ارزشمند است از آن عبور دهیم اما متاسفانه اینگونه نیست ، شاید زندگی به تعبیری رودخانه متلاطمی باشد که باید از آن عبور کنیم ولی این اجازه را فقط یکبار به ما می‌دهد و وقت آزمون و خطا نداریم و باید هر طور شده از آن عبور کنیم، در کنار صفاتی که به نیکی ذکر کردید فداکاری و شجاعت هم لازم است ، آری باید اول به خودمان توجه کنیم اما گاهی نیاز است که دلمان را به دریا بزنیم بی باک و نترس از خودمان بگذریم با شجاعت و به معنی واقعی با قدرت تمام با این رودخانه متلاطم بجنگیم و به بهترین شکل ممکن از آن عبور کنیم ، شاید لازمه اش عاشق شدن باشد ، همانطور که بررسی کردیم شاید هرگز نتوانیم به ایده ال ذهنی خودمان برسیم ولی میتوانیم « بهترین خودمان باشیم » شاید بتوانیم با « شکوفا کردن خود برتر دیگر ترس نداشته باشیم » . صد البته که باید خودمان را بشناسیم و البته باید آنقدر عاشق باشیم که جا نزنیم . موفق بودن نسبی است و از نظر هر انسانی موفقیت تعریف متفاوتی دارد ، برای بهترینها تلاش کنیم کسی چه میداند شاید شد هیچ کس از فردا نیامده این ماییم که به فردا میرویم باید و باید بهترین خود را به فردا ببریم .
هر روز و همیشه منتظر متنهای زیبای شما هستم گاهی چند بار آنها را میخوانم و لذت میبرم . از شما استاد ارجمند بسیار سپاسگزارم و از گروه محترم شادی افزا تندرست و شاد باشید
درود بر شما
چقدر زیبا می نویسید. دانشی عمیق درون خود دارید و چقدر عاشقانه تقدیم می کنید. امیدواریم شایسته این همه لطف و محبت شما دوست عزیز باشیم.
شاد و تندرست باشید