قسمت میانی مغز وظیفه آزاد سازی هورمون های مغز را به عهده دارد که در راستای وظیفه اصلی مغز یعنی حفظ بقاء هورمون هایی را آزاد می کند که به ما حس شادی یا غم می دهد که در ادامه این هورمون ها را بررسی می کنیم.
هورمون های مغز
هورمون دوپامین: به این هورمون، هورمون پاداش هم می گویند یعنی وقتی مغز احساس کند که در حال رسیدن به خواسته یا هدفی هستیم این هورمون را آزاد می کند و پاداش آن خوشحال و شادی است و این حال خوب نتیجه ترشح هورمون دوپامین است.
هورمون سروتونین: این هورمون، هورمون قدرت و افتخار است. با آزاد سازی این هورمون ما احساس دوست داشته شدن و افتخار می کنیم و به دنبال قدرت بیشتر خواهیم بود که طبیعتا برای حفظ بقاء ما لازم و ضروری است.
هورمون اوکسی توسین: این هورمون به هورمون عشق معروف است. این هورمون باعث پیوندهای اجتماعی و عاطفی می شود که در نبود این هورمون تولید مثلی صورت نخواهد گرفت. با در آغوش گرفتن خانواده و عزیزانمان این هورمون آزاد می شود و حس خوبی که این هورمون به ما می دهد باعث می شود که باز هم این کار را تکرار کنیم.
هورمون اندورفین: این هورمون همان هورمون آرامش است. برای مثال وقتی دچار سانحه ای می شویم به اصطلاح می گویند که طرف گرم است و نمی فهمد و این همان زمانی است که هورمون اندورفین آزاد می شود تا به آرامش برسیم و درد را احساس نکنیم و بتوانیم خودمان را جمع و جور کنیم و این هورمون هم مثل بقیه هورمون ها برای بقاء لازم است که اگر نبود ما بر اثر یک جراحت کوچک از یک سانحه انقدر درد می کشیدیم تا می مردیم و زمانی که ما مجددا درد را احساس می کنیم که این هورمون جذب بدن می شود و درد نمایان می شود.
هورمون کورتیزول: یکی از ضروری ترین هورمون ها برای حفظ بقاء که به هورمون درد یا خطر شناخته می شود و زمانی آزاد می شود که ما احساس خطر می کنیم و نیاز است که واکنشی نشان دهیم تا از آن خطر رهایی پیدا کنیم. در حقیقت کورتیزول هورمون آگاهی و هشدار خطر است.
همانطور که بررسی کردیم تمام این هورمون ها طبق وظیفه اصلی مغز برای حفظ بقاء لازم است و اگر ما مغز را به حال خود رها کنیم فقط وظیفه اصلی خود یعنی تلاش برای زنده ماندن ما را انجام می دهد اما کنترل مغز دست ما است و ما می توانیم کاری کنیم که مغز هورمون های بیشتری در جهت شادی و آرامش آزاد کند.
